بهترین غریبه:
این جمله یک پارادوکس احساسی زیبا را به تصویر میکشد: «غریبهی آشنا». در روانشناسی، گاهی این نوع عشق از دور، راهی برای حفظ یک تصویر ایدهآل و بدون نقص از معشوق است. با غریبه ماندن، عشق در خالصترین و دستنیافتنیترین شکلش، دور از واقعیتهای روزمره، باقی میماند.