مرا در آسمان می‌جویی و من زیرِ آوارم..
مراقب من باش...
از من،
فقط تو مانده ای...
پاییز در برگ های خشکیده اش، شعر را محصور می‌کند 🍂
جهان و کار جهان
جمله
هیچ
در هیچ است.
گورپدر تمام این قافیه ها
لعنتی حال دلم سخت خراب است بیا ...
پاییز، باران
و پنجره ای رو به رفتنت؛
دیوانه ام اگر عاقل بمانم..
آنچه در يادش
نمانده،یاد ماست.
جانی و دلی
ای دل و جانم همه تو
مرا
تا دل بود دلبر تو باشی.
در دلم
بنشسته‌ای
بیرون میا...
من همان آدم پر منطق بی احساسم
پس چرا آمدنت حال مرا ریخت بِهَم..؟
معشوقه به سامان شد
تا باد چنین بادا…
سراپا اگر
زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم...
از خودِ صبح فقط منتظرم شب بشود
تا پتو را بكشم روی سرم؛ گريه كنم :)
تو را چه غم كه شب ما دراز ميگذرد،
كه روزگار تو در خواب ناز ميگذرد...
محو چشمانِ تو بودم...
که به دام افتادم!
مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان.
چیزی عزیزتر ز تمام دلم نبود
ای پاره دلم، که بریزم به پای تو :)
Nothing was more precious than my entire heart
O fragment of my heart to sprinkle it beneath your foot
قرینه چشمانم لب به اعتراض گشوده اند
آزادی اَشک هایِ در بند پلک را میخواهند
⚫️نادان کتاب دید خیال کرد عالم است
نادان به کشتی نشست پنداشت ناخداست⚫️
جوونیم رفته به باد
فدا سرت حله چشات
خداحافظ اگه میگی دلت رو میزنم میرم
خداحافظ تو آروم باش اگر مشکل منم میرم
فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی‌خاک عشق آبی ندارد
این قافله عمر عجب میگذرد ...
مرا هیچ نیاز مهر خلق نیست، مرا ترسی ز یاد عافیت نیست