متن های بلند شعر / بهترین متن شعر [پیشنهادی]

خوش نشين بر لب آبی
که روان ميگذرد
تا که احساس کنی عمر چنان ميگذرد

از صدای گذر آب چنان می فهمی
تندتر از آب روان عمر گران ميگذرد

زندگی را نفسی
ارزش غم خوردن نیست
آنقدر سیر بخند که ندانی غم چیست.
️

وای اگر مرد گدا، یک شبه سلطان بشود
مثل این است که گرگی سگ چوپان بشود
هرکجا هُدهُد دانا برود کنج قفس
جغد ویرانه نشین مرشد مرغان بشود
سرزمینی که در آن قحط شود آزادی
گرچه دیوار ندارد خودِ زندان بشود
باغبانی که به نجار دهد باغش را
فصل‌هایش همه همرنگ زمستان بشود
ناخدا دلخوش این آبی آرام نباش!
وای از آن لحظه که هنگامه‌ی طوفان بشود

"سید مقتدا هاشمی"️

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد ؛
خشت خشت و آجر آجر ؛ پیکرم را باد برد ‌. .

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند ؛
نیمم آتش سوخت ؛ نیم دیگرم را باد برد . .

از غزل‌‌هایم فقط خاکستری مانده به جا ؛
بیت‌‌های روشن و شعله‌‌ورم را باد برد . .

با همین نیمه ، همین معمولی ساده بساز ؛
دیر کردی نیمه‌ی عاشق‌ترم را باد برد . .

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت ؛
وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد . .:))!🖤'🪽'
-حامد عسکری️

...کودکم کودک بمان
دنيا بزرگت ميکند
بره باشي يا نباشي
گرگ ، گرگت ميکند
کودکم کودک بمان
دنيا مداد رنگي است
بهترين نقاش باشي
باز رنگت ميکند
کودکم کودک بمان
دنيا دلت را ميزند
سخت بي رحم است
ميدانم که سنگت ميکند...️

هر رهگذري
محرم اسرار نگردد
صحراي نمکزار چمن زار نگردد
هر جا که رسيدي رفاقت مکن
اي دوست هر بي سر و پا يار
وفادار نگردد..
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌️

ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘــﺎ ﮔﺮ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﻣﻲ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺳﻴــﻞ ﺑــﺎﺭﺍﻥ ﮔــــﺮ ﺑﺒــــﺎﺭﺩ ﺍﺯ ﻧﺴﻴـــــﻢ ﺻﻮﺭﺗﻲ
ﻏــﻢ ﻣﺨـــﻮﺭ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﻣﺨﺘﺼــــﺮ ﮔــﻮﻳﻢ ﺍﮔـــﺮ ﻭﻳــﺮﺍﻥ ﺷـﻮﺩ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺍﻱ
ﺟــﺎﻱ ﻫــﺮ ﻭﻳــﺮﺍﻧﻪ ﺍﻱ ﮐﺎﺧــﻲ ﻧﻤﺎﻳـﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺍﻱ ﺧــﺪﺍ ﻫــﺮﮔﺰ ﻧﺒﻴﻨـــﻢ ﺑﺸــﮑﻨﺪ ﻗﻠـــﺐ ﮐﺴﻲ
ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎطﻨﺶ ﺍﺯ ﺭﻳﺸـﻪ ﻭﻳـــﺮﺍﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ...️

پس از این با کسی غیر از خودم همدم نخواهم شد
غم خود میخورم غمخوار نامحرم نخواهم شد
به دیوار اتاقم تکیه خواهم کرد در خلوت
ولی هرگز گدای شانه‌ای محکم نخواهم شد
به قدری ضربه از نیرنگ همراهان خود خوردم
که دیگر هم قدم با سایه‌ی خود هم نخواهم شد
نمی‌گویم که زخمی می‌زنم بر هر که زخمم زد
ولی دیگر برای زخم او مرهم نخواهم شد
اگر انسانیت شرطش حراج خویشتن باشد
نمیخواهم چه اصراریست،من آدم نخواهم شد️

در خفا با قصد ویرانی به سویم تاختید
حال اما شاهدید از من چه کوهی ساختید

چاه بودم آمدید از غصه لبریزم کنید
خود نفهمیدید در من یوسفی انداختید

آدمی در بردنش گاهی ضرر هم می‌کند
کیف را بردید اما آبرو را باختید...

️

‹‹ با اجازه غزلی تازه فدایت کردم...
بر سر سجده نه در شعر دعایت کردم،
با اجازه ز همه دست کشیدم امشب،
و تو را از وسط جمع سوایت کردم
با اجازه ز تو و چشم و لبت می گویم
چه کنم دست خودم نیست هوایت کردم،
با اجازه تو طبیبی و منم باز مریض...
تو بزن بوسه بگو باز دوایت کردم!
با اجازه به خیالات خودم می پیچم،
مثلا بودی و این بار صدایت کردم..
با اجازه ز شما و بی اجازه ز همه...
بوسه بر شعر زدم باز دعایت کردم! :) ››
- مخاطب دار .️

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

کیستم؟ باز همان آتش سردی که هنوز
حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختن دم به دمم
به همان لحظه ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی عشق به نیل تو سپرد
نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

توار..🕊!️

عاشقی جرم قشنگی ست مرا دار نزن :)
شده ام عاشق تو، عشق مرا جار نزن

ای که از راز دل عاشق من با خبری
عشق پنهان مرا تهمت انکار نزن

شده ام بسته به عشقت ،به یقین میدانی
پس تو هم قلب مرا زخمه بسیار نزن

خواستم تا که شوم عاشق شیرین صفتت
عشق شیرین مرا ، مهر خریدار نزن

عاشقم باش عزیزم تو نگو عشق خطاست
به خطا زخم براین عاشق تبدار نزن

من که دیگر شده ام عاشق و دلبسته تو
تو بیا سنگ به این خسته بیمار نزن️

کاش می شد سرنوشت خویش را از سر نوشت
کاش می شد اندکی تاریخ را بهتر نوشت
کاش می شد پشت پا زد بر تمام زندگی
داستان عمر خود را گونه ای دیگر نوشت…



.️

شهر غارت شده از حمله چنگیز منم
سوز افتاده به هر شعر غم‌انگیز منم
خبر بی کسی ام را همه جا پخش کنید!
آنکه با خاطره‌ها مانده گلاویز منم
فصل من فصل خزان،سهم دلم ویرانی
نو بهاری که شده طعمهٔ پاییز منم
«هلیوم»️

بودنم را هیچ کس باور نداشت
هیچکس کاری به کار من نداشت
بنویسید بعد مرگم روی سنگ
با خطوطی نرم زیبا و قشنگ
آنکه خوابیده در این گور سرد
بودنش را هیچ کس باور نکرد️

- اونجا که مولانا میگه :
هرکس بد ما به خلق گوید
ما چهره ز غم نمی خراشیم،
ما خوبی او به خلق گوییم.
تا هر دو‌ دروغ گفته باشیم.


‌╭┈─────── ≼ 🖤🔗 ≽
️

♪~•••

من مانده‌ام با خنده‌هایی سرد
با گریه‌های گاه و بیگاهم
اصلاً نمی‌فهمم چه می‌گویم
اصلاً نمی‌فهمم چه می‌خواهم

من مانده‌ام تنهای تنها؟ نه!
تنهایی من جمعیت دارد
تنهایی من حاکمی تنهاست
که ظاهرا محبوبیت دارد!

من مانده‌ام در روز میلادم
با شمع‌هایی که نمی‌میرند
بغض غریبی دارم امّا نه!
باید بخندم! عکس می‌گیرند...️

دلبسته به تو بودم و غمخوار،نبودی
افسوس که دل دادم و دلـدار نبودی
از سادگیـم سـفرهٔ دل نزد تو شد باز
محـرم شـدی و حافظ اسـرار نبودی
دل‌را به‌تو دادم که‌شَوی‌صاحب قلبم
عشق‌ تو هوس بود و خریدار نبودی
هر بار که غـمهای تو مـهمان دلم بود
محـتاج تریـن بودم و یکـبار نـبودی
ای داد که تو هـمدم و هـمراه نبودی
هـمـخانـه مـن بودی و انـگار نبـودی:)!️

ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود؟
من که خود راضی به خلقت نبودم زور بود.
من که باشم یا نباشم کار دنیا لنگ نیست.
من بمانم یا بمیرم هیچ کس دلتنگ نیست:) 
️

چه برانی
چه بخواهی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد،
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در
که جز این خانه
مرا نیست پناهی...
_خواجه‌عبدالله‌انصاری️

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست
می‌رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست

باز می‌خندی و می‌پرسی که حالت بهتر است؟
باز می‌خندم که خیلی! گر چه می‌دانی که نیست

چشم می‌دوزم به چشمت، می‌شود آیا کمی -
دست‌هایم را بگیری بین دستانی که نیست؟

وقت رفتن می‌شود با بغض می‌گویم نرو
پشت پایت اشک می‌ریزم در ایوانی که نیست

می‌روی و خانه لبریز از نبودت می‌شود
باز تنها می‌شوم با یاد مهمانی که نیست . . :)️

عاقِبَت از عِشقِ تو اهلِ کِلیسا میشَوَم
میکِشَم دَست از مُسلمانی یَهودا میشَوَم..
آن قَدر در کَشتیِ عِشقَت نِشینَم تا سَحَر،
یا به ساحلِ عِشقَت رِسَم یا غَرقِ دریایَت شَوَم(:️

بر مزارم گریه کن اشکت مرا جان میدهد
ناله هایت بوی عشق و بوی باران میدهد
دست بر قبرم بکش تا حس کنی مرگ مرا
دست هایت دردهایم را تسلا میدهد
با من درمانده و شیدا سخن را تازه کن
حرفهایت طعم شیرین بهاران میدهد
وقت رفتن لحظه ای برگرد و قبرم را ببین
این نگاه آخرت امید ماندن میدهد
رفتیو چشمم به دنبال قدمهایت گریست
زخم های مرده ام را رفتنت جان میدهد
نیست از من قدرت بوسیدن چشمان تو
باد می‌بوسد به جایم و قلب ایمان مید️

سهراب سپهری چقدر زیبا میگه:

ﺧﺪﺍ ﮔﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺭﻭی ﻛﺎﺭ آﺩﻣﻬﺎ!
ﭼﻪ ﺷﺎﺩﻳﻬﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮﻫﻢ...
ﭼﻪ ﺑﺎﺯﻳﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﺭﺳﻮﺍ...
یکی ﺧﻨﺪﺩ ﺯ آﺑﺎﺩی...
یکی ﮔﺮﻳﺪ ﺯ ﺑﺮﺑﺎﺩی...
یکی ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﺩی...
یکی ﺍﺯ ﺩﻝ ﻛﻨﺪ ﻏﻮﻏﺎ...
ﭼﻪ ﻛﺎﺫﺏ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ...
ﭼﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻛﺎﺫﺏ...
ﭼﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻓﺎﺳﻖ...
ﭼﻪ ﻓﺎﺳﻖ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﺑﺪ...
ﭼﻪ زشتی ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺭﻧﮕﻴﻦ...
ﭼﻪ ﺗﻠﺨی ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺷﻴﺮﻳﻦ...
ﭼﻪ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﺭﻭﺩ پايين...

ﻋﺠﺐ ﺻﺒﺮی ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ
ﻛﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ!️

میروم شاید فراموشت کنم ،
با فراموشی هم آغوشت کنم
میروم از رفتنم دل شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
گرچه تو تنها تر از من می‌روی
آرزو دارم شبی عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخورد های سرد را !!️

باورت شد عشق اینجا ذلت است؟؟
عاشقی سوزاندن حیثیت است؟؟؟

باورت شد دوستی ها لحظه ایست؟
بی وفایی قسمتی از زندگیست؟؟

من که گفتم حاصلش دل بستگیست!!
در نهایت خستگی و خستگیست!!!

من که گفتم این بهار افسردگیست!!
دل نبندی این پرستو رفتنی‍‍ست!!

عاقبت دیدی که ماتت کردورفت!!
خنده‌ای بر خاطراتت کرد و رفت!!

آه عجب کاری بدستت داد دل!!
هم شکست و هم شکستت داد دل!!.️

بعد مرگم سنگ قبر قیمتی خواهم چه کار؟!
دسته گل های قشنگ و زینتی خواهم چه کار؟!
خنده هایت را همین امروز میخواهم،بخند
بعد مرگم گریه و بی طاقتی خواهم چه کار؟! :)🥀🖤️

.
کودکم کودک بمان ،دنيا بزرگت ميکند
بره باشي يا نباشي ، گرگ ، گرگت ميکند

کودکم کودک بمان ، دنيا مداد رنگي است
بهترين نقاش باشي ، باز رنگت ميکند

کودکم کودک بمان ، دنيا دلت را ميزند
سخت بي رحم است ، ميدانم که سنگت ميکند.
️

سال ها بگذشت و امروز با غریبه دیدمش
آنچه را انـکار میکردم به دل فهمیدمش

عقل صد بار به من گفت که او مالِ تو نیست
این منِ دیوانه‌یِ عاشق ولی، نشنیدمش

او مرا دیوانه می نامید و من دیوانه‌وار
غرقِ در عشقش، خدایِ کوچکم نامیدمش

او که یک مصرَع غزل از بر نبوده، من ولی
از نگاهش شعر بوسیدم، غزل برچیدمش

رفت و با شرمندگی گفت دلم مالِ تو نیست
تا که نَنشیند به چشمانش غمی، بخشیدمش

سهمِ من بود از جهان، حالا برایِ دیگریست...
️