بیتاب، بیمار، غریب:
این جملات کوتاه، حس عمیق بیقراری، رنج درونی و غریبی را به شکلی نافذ منتقل میکنند. "یاس" در پایان، چه نام باشد و چه اشاره به ناامیدی، به این تصویر غمانگیز عمق میبخشد. در ادبیات فارسی، این دست از بیان حالات روحی، شیوهای آشنا برای برقراری ارتباط با مخاطب و همذاتپنداری او با تجربیات مشترک انسانی است. انتخاب واژگان ساده اما پربار، توانایی بالایی در القای حس دارد.
راهکار:
برای مواجهه با حس بیقراری و غریبی، گاهی نوشتن یا صحبت کردن با یک دوست مورد اعتماد میتواند به نظم دادن افکار و سبک شدن روح کمک کند؛ بیان احساسات اولین گام به سوی درک و مدیریت آنهاست.