رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد
دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد
در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد
زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند
اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد . . .
- شـــعر️
1.7
شعر فلسفی تنهایی غزل دلشوره خزان زخم تاوشعر این غزل، با تصویرسازیهای قوی از انتظار و ناامیدی،...