سکوت چه بلایی که بر سر آدم ها نمی آورد.. یک دنیا حرف نگفته صف میکشد پشت دیوار لب ها... چه بغض هایی که دفن میشود در گلو... حتی هوا هم هوای دلخوری میشود... سکوت است دیگر.. شاید مملو باشد از حرف هایی که نیمه شب در صفحه ی چت هایتان تایپ شدند اما سرنوشتشان پاک شدن بود... نه شنیده شدن... سکوت هوای دلگیری دارد.. بغض سنگینی دارد... غم سهمگینی دارد... سکوت جنازه ی احساسی است که به دست خودمان به دار کشیده شده...
سکوت، گاهی نه یک انتخاب، بلکه نتیجهی انباشت حرفه...
سکوت، قاتل خاموش احساسات و حرفهای ناگفته:
سکوت، گاهی نه یک انتخاب، بلکه نتیجهی انباشت حرفها و بغضهایی است که فضای تنفس احساسات را تنگ میکند. این سکوت، مانند جنازهای که خود به دار آویختهایم، پژواک دنیایی از ناگفتههاست.
راهکار:
اگر حرفی در دل دارید، لحظهای مناسب برای بیان آن پیدا کنید. نگذارید سکوت، فرصت شنیده شدن را از احساسات شما بگیرد. گاهی یک پیام کوتاه میتواند سنگینی بغض را بشکند.
صَد نیکی کُنی هیچ نَگویَند؛ هزار دیدهِ مُنتَظِر یِک خَطایِ توست...🧠🫠🖤💤️