وقتی خواب، پناهگاه خیالی را خراب میکند:
این دلنوشته، رنج درونی انسان را در تضاد بین پناهگاه امن رویا و واقعیت تلخ بیان میکند. در این میان، حتی آخرین پناهگاه، یعنی خواب، نیز یارای مقابله با واقعیت را ندارد و تخیلات، خود به دشمنی بدل میشوند. این همانند پارادوکس "سقراط" است که میگفت: "من میدانم که هیچ نمیدانم"؛ دانشی که او را به تفکر وامیداشت، اما هرچه بیشتر میدانست، از نادانی خویش بیشتر آگاه میشد.
راهکار:
گاهی واقعیت تلخ است، اما به یاد داشته باشید که حتی در تلخترین رویاها، فرصتی برای بازگشت به آغوش واقعیت و یافتن آرامش وجود دارد. رویاهایتان را بسازید، اما واقعیت را فراموش نکنید.