شبی که من نیستم: تأملی بر فناپذیری و زندگی:
این جمله کوتاه، یادآور عمیق فناپذیری انسان و گذرا بودن زندگی است. در ادبیات و فلسفه ایرانی، اندیشیدن به مرگ اغلب نه برای ناامیدی، بلکه برای ارزشنهادن بیشتر به لحظه حال و زندگی پربارتر توصیه شده است. این نگاه به زندگی معنایی عمیقتر میبخشد.
راهکار:
با پذیرش فناپذیری، میتوانیم هر لحظه را با آگاهی و قدردانی بیشتری زندگی کنیم. سعی کنید روزانه یک کار معنادار انجام دهید که به شما احساس زندهبودن میدهد.