متن های شعر / جدیدترین متن شعر [آذر 1404]

جان و دل کردم فدای مهر تو خاک پایت باد سر تا پای من

دل من طوفانیست، وندراین کلبه ی جانم غصه ای پنهانیست... ما ندانیم که گوییم چ کس را راز دل لیکن ازصخره ی چَشم بی فروغم جاریست..

تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را چه کنم

حافظا دیدی که کنعان دلم بی ماه شد عاقبت با اشک غم کوه امیدم کاه شد

گفته بودی که یوسف گمگشته بازآید ولی یوسف من تا قیامت همنشین چاه شد

فرزند ادب باش نه فرزند پدر که ادب کند زنده نام پدر

آمدى جانم به قربانت، ولى بمان! ماندنت آنقدر شيرين است، كه تمامِ دير آمدنت را يك تنه جبران ميكند!

گر یک نفست به زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد

ما از این هستی ده روزه به جان امده ایم وای بر خضر که زندانی عمر ابدیست

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم اوست

سرگشته محصیم و در این وادی حیرت عاقل تر از آنیم که دیوانه نباشیم

گر یک نفست به زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد

دل ناله کنه از من من ناله کنم از دل یارب تو قضاوت کن دیوانه منم یا دل

من آن گلبرگ مغرورم نمیگیرن ز بی آبی ولی بی دوست میمیرم در این مرداب تنهایی...

چو قناری به قفس یا چو پرستو به سفر هیچیک من چو کبوتر نه رهایم نه اسیر..!

پروانه صفت دور‌جهان‌گردیدم‌‌ نامردم اگر مرد به دوران دیدم

تو را نشد!! می‌روم که خویش را فراموش کنم...

درد این نیست ک دشمن سر دارت بزنت ,درد این است ک معشوقع کنارت بزند...🍂

پدر عشق بسوزد که درآمَد پدرم!

آنان ک ب سرمستی ماطعنه زنانند"بگذاربمانند ب خماری ک زماهیچ ندانند!!

چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی

که حتی گریه های بی امانم گریه میخواهد

بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک؟/بگفت آنگه ک باشم خفته در خاک

و اما نیمه شبی من خواهم رفت از دنیایی که مال من نیست از زمینی که مرا بیهوده بدان بسته اند...

تو مرا جان و جهانی ! چه کنم جان و جهان را.....

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت

آمدي جانم به قربانت ولي دير امدي بي وفا حالا که از جانم شدم سير امدي

هِزار و یک شَب خیال بافتم؛... از تویی که یک شب نداشتمت !♥

او که سنجاق کرد دلتنگی را به شب هایمان روزی می گفت میخرد غم هایمان را 💫 ⚡