یه حسی هست که آدم به جایی میرسه که احساس میکنه هیچ هدفی نداره مثل پوچی اصلا غیر قابل وصفه یه لحظه همه چی براش بی اهمیت میشه هیچ وقت کسیو به اینجا نرسونید چون این حس اسمش مرگه اون آدم دیگه مرده نفس میکشم اما مرده
تنهایی دروغ گوئه،اغلب سمی و کشنده ست.مردم رو مجبور میکنه که باور کنن بهتره با خود شیطان باشن تا تنها بمونن چون یه جورایی تنها بودن به معنی شکست خوردنه.تنهایی یعنی آدم به اندازه ی کافی خوب نیست که کسی بخوادش.پس بیشتر وقت ها،سم تنهایی راهش رو پیدا میکنه و به آدم می قبولونه که هر توجهی عشقه.عشقِ دروغی که روی بستر تنهایی ساخته میشه،اول و آخر محکوم به شکسته.️