شراب تلخ من: درسی از صبر و قدرت:
این ابیات، تبلور تلخیِ تلخکامیِ عاشقانه و پختگیِ حاصل از آن است. شاعر با به تصویر کشیدنِ خود به مثابه شرابی ناب که از تلخیِ جدایی ناشی شده، نه تنها از تجربهی تلخ خود، بلکه از تواناییِ تبدیلِ درد به ارزشی گرانبها سخن میگوید. این نه شکوه، که اعلامِ صلابت و بلوغی است که پس از گذراندنِ سختیها حاصل میشود.
راهکار:
گاهی سکوت و ماندن، بهترین پاسخ به بیمهریهاست. قدرت درونی خود را نشان دهید و منتظر اشتباه دیگران نمانید.