چقدر نزار قبانی قشنگ میگه: «مرا جوری در آغوش بگیر که انگار فردا میمیرم؛ و فردا چطور؟ جوری در آغوشم بگیر که انگار از مرگ بازگشتهام»️
5.0
Bu kadar tatlı bir şekilde söylemesine izin vermeyin: "Beni böyle kucakla. Yarın öleceğim gibi görünüyor. Peki ya yarın? Bana böyle sarıl. "Sanki ölümden dönmüş gibiyim."
یه جا تو کتاب باج گیری عاطفی نوشته بود : توجه ، چیزیه که بچه ها براش گریه میکنن و آدم بزرگا براش میمیرن! حقیقتا چقد مودِ این روزای هممونه.. هممون دنبال کسی میگردیم که ببینتمون، بشنوه و از همه مهم تر درکمون کنه .️