هنر سازگاری با درد:
این گفته حکیمانه نه تنها به تابآوری در برابر درد اشاره دارد، بلکه بر مرزهای این سازگاری نیز تأکید میکند. به عبارتی، پذیرش درد تا جایی که با وجود ما "همساز" شود، یعنی پذیرشی آگاهانه و فعال که مانع از غرق شدن در آن میشود و فضایی برای رشد در دل سختیها ایجاد میکند، نه تسلیم بیچون و چرا.
راهکار:
برای درک بهتر 'سازگاری' درد، لحظاتی را به دروننگری و پرسیدن این سؤال اختصاص دهید: 'این درد چه پیامی برای من دارد و آیا راهی برای همزیستی مسالمتآمیز با آن وجود دارد که مانع از زندگیام نشود؟' این رویکرد به شما کمک میکند تا مرز بین رنجی که میتوان پذیرفت و رنجی که نیاز به تغییر دارد را بشناسید.