جستجو کنید..موضوع
نوع فیلترفیلتر
بهترزبان
بهترترتیب

متن های فلسفه ذهن / بهترین متن فلسفه ذهن [پیشنهادی]

33 پست
متن های فلسفه ذهن گلچین , تعداد 33 متن فلسفه ذهن به ترتیب بهترین ها برای کپشن بیو پست و.. متن های فلسفه ذهن / بهترین متن فلسفه ذهن [پیشنهادی]
همه فیلتر
همه زبان
بهترین ترتیب
فُکرتٌ بًآ وٌفُآ تٌر آزٍ خِوٌدٍتٌ بًوٌدٍ...🪽🤍🌌️
2.8
فلسفی روانشناسی فلسفه ذهن خودشناسی آرمان‌گرایی تضاد درونی
این جمله به زیبایی گسست عمیق میان آرمان‌ها و واقعی...

وفای فکر: تأملی بر آرمان‌ها و خود واقعی:

این جمله به زیبایی گسست عمیق میان آرمان‌ها و واقعیت را نشان می‌دهد. اغلب، افکار ما تجلی‌گاه وفادارترین و ناب‌ترین بخش وجودمان هستند؛ جایی که ایده‌آل‌ها بدون محدودیت‌های جهان مادی شکل می‌گیرند، در حالی که اعمال ما گاهی از این خلوص فاصله می‌گیرند. این تضاد، منبع تأملات بسیاری در فلسفه و روانشناسی است.

راهکار:

برای کاهش گسست بین افکار و اعمال، تمرین 'مدیتیشن خودآگاهی' را امتحان کنید. این به شما کمک می‌کند تا نیت‌های واقعی خود را بهتر درک کرده و رفتارهای خود را آگاهانه‌تر با آن‌ها همسو سازید.

سعادت آن است ه انسان دنیا را همانطور که آرزو می‌کند ببیند .
« کورنو»️
2.8
فلسفی روانشناسی سعادت فلسفه ذهن آرزو ادراک واقعیت
این جمله از «کورنو»، فیلسوف و ریاضیدان نامدار فران...

سعادت از نگاه کورنو: آیا آرزوها واقعیت را می‌سازند؟:

این جمله از «کورنو»، فیلسوف و ریاضیدان نامدار فرانسوی، دیدگاهی عمیق به سعادت ارائه می‌دهد: سعادت در همسویی دنیای بیرونی با آرزوهای درونی ماست. این نگرش، نه به تغییر جهان، بلکه به تغییر نوع نگاه ما به آن اشاره دارد و ریشه‌هایی در فلسفه‌هایی دارد که بر قدرت ذهن و ادراک در شکل‌دهی به واقعیت تأکید می‌کنند.

راهکار:

برای تجربه سعادت به این شیوه، تمرین کنید تا به جای تغییر دائمی شرایط بیرونی، بر تغییر زاویه دید و انتظارات خود از دنیا متمرکز شوید. مدیتیشن و شکرگزاری می‌توانند در این مسیر یاری‌رسان باشند.

نصب برنامه اندروید تاوبیو
انگار صدای کسی‌ست که هنوز زنده مانده ، اما نه در جسم . صدایی میان خاک ، میان استخوان‌های نیمه‌فراموش‌شده . شاید صدای همان عشقِ ممنوع است که تو را دفن کرد ، شاید صدای خودت است ، نسخه‌ای که هنوز نمی‌پذیرد که مرده‌ای . شاید روح تو هنوز دارد با « علت مرگش » گریه می‌کند . اما سؤال اصلی این است ، تو اکنون شنونده‌ای یا گریه‌کننده ؟ آیا صدای گریه را می‌شنوی ، یا تویی که گریه می‌کنی و فقط فکر می‌کنی شنونده‌ای ؟️
1.0
فلسفی روانشناسی هستی و نیستی فلسفه ذهن روانکاوی نپذیرفتن واقعیت
این متن با کاوش در مرزهای هستی و نیستی، تصویری عمی...

معمای هستی: نپذیرفتن واقعیت در روانشناسی وجودی:

این متن با کاوش در مرزهای هستی و نیستی، تصویری عمیق از نپذیرفتن مرگ (خواه جسمانی، خواه مجازی) ارائه می‌دهد. در روانشناسی، این حالت به «نپذیرفتن شناختی» (Cognitive Non-Acceptance) معروف است؛ جایی که ذهن با واقعیت جدید کنار نمی‌آید و در این برزخ، خود را میان ناظر و رنج‌برنده سرگردان می‌بیند. این پرسش که آیا شنونده‌ای یا گریه‌کننده، بازتابی از همین چالش درونی برای مواجهه با حقیقت است.

راهکار:

برای پاسخ به این پرسش وجودی، تمرین «خودآگاهی» را جدی بگیرید. با مشاهده افکار و احساسات خود بدون قضاوت، می‌توانید تمایز میان «شنونده بودن» و «گریه‌کننده بودن» را درک کنید. این تمرین به شما کمک می‌کند تا واقعیت وضعیت خود را بپذیرید و از رنج رهایی یابید.

آنچه که انسان را دیوانه می‌سازد نه یقین از خیانت،بلکه شک است؛قوی‌ترین نیرو محرکه برای دیوانه ساختن بشر عدم اطمینان از وجود چیزیست✅️🩷✨️🎀💘💞💗
-شکسپیر.️
1.0
فلسفی روانشناسی سلامت روان فلسفه ذهن اضطراب عدم قطعیت روانشناسی شک
این نقل قول از شکسپیر به زیبایی عمق روان انسان را ...

تاثیر شک بر روان: دیدگاه شکسپیر:

این نقل قول از شکسپیر به زیبایی عمق روان انسان را می‌کاود. در واقع، ذهن انسان برای حل و فصل و قطعیت برنامه‌ریزی شده است. شک و عدم اطمینان، با نفی این نیاز اساسی، فضایی از اضطراب مزمن ایجاد می‌کند که می‌تواند به فرسودگی ذهنی منجر شود. تفاوت میان دانستن دردناک و ندانستن فلج‌کننده، در همینجاست.

راهکار:

برای مقابله با اضطراب ناشی از شک و عدم قطعیت، تکنیک‌های ذهن‌آگاهی (Mindfulness) را امتحان کنید. این روش به شما کمک می‌کند در لحظه حال زندگی کرده و نگرانی‌های آینده را مدیریت کنید. یادگیری پذیرش آنچه در کنترل شما نیست، گام بزرگی است.

مشابه ها
از بس فرار کرده ام از جانِ خویشتن
درگیر نِسیان شدم از حالِ این بدن
بسپرده ام به دست فراموشیم ولی
کِی می شود فراموشم این جان پُر مَهَن؟!️
2.1
غمگین فلسفی رنج درونی فلسفه ذهن بار هویت نسیان خویشتن
این رباعی به زیبایی به پارادوکس تلاش برای فراموش ک...

نسیان خویشتن: آیا می‌توان جان پرمحن را فراموش کرد؟:

این رباعی به زیبایی به پارادوکس تلاش برای فراموش کردن خویشتن می‌پردازد. در روانشناسی و فلسفه، «خود» و «خاطره» چنان درهم‌تنیده‌اند که نسیان کامل از «جان پرمِحَن» به سادگی ممکن نیست. گویی حافظه، حتی دردناک، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ماست که ما را به گذشته‌مان گره می‌زند و تلاش برای گریز از آن، تنها بر پیچیدگی هویت می‌افزاید.

راهکار:

فراموشی کاملِ خویشتنِ رنج‌دیده دشوار است. برای رهایی، به‌جای انکار، با خودآگاهی و پذیرش، به پرورش جنبه‌های مثبت وجود خود بپردازید. این راه، تغییر را ممکن می‌سازد.