بار هویت

نسیان خویشتن: آیا می‌توان جان پرمحن را فراموش کرد؟:

این رباعی به زیبایی به پارادوکس تلاش برای فراموش کردن خویشتن می‌پردازد. در روانشناسی و فلسفه، «خود» و «خاطره» چنان درهم‌تنیده‌اند که نسیان کامل از «جان پرمِحَن» به سادگی ممکن نیست. گویی حافظه، حتی دردناک، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ماست که ما را به گذشته‌مان گره می‌زند و تلاش برای گریز از آن، تنها بر پیچیدگی هویت می‌افزاید.

راهکار:

فراموشی کاملِ خویشتنِ رنج‌دیده دشوار است. برای رهایی، به‌جای انکار، با خودآگاهی و پذیرش، به پرورش جنبه‌های مثبت وجود خود بپردازید. این راه، تغییر را ممکن می‌سازد.