حقیقتا آدمی هستم که وقتی کسی بار ها ناراحتم میکنه نه به دل میگیرم نه به خاطر میسپارم، دلم میخواد فکر کنم لابد عصبی بوده اومده سر من خالی کرده یا اصلا شاید اوضاع زندگیش مساعد نیست سختی زیادی تحمل کرده بزار درکش کنم،در واقع نظر من اینه که همیشه ما نیستیم که باید مراعات کنیم چون هر ازگاهی واقعا بهتره که اونا متوجه رفتار زشتشون بشن منظورم این نیست که در مقابلمون احساس خجالت کنن بلکه فقط به خودشون بیان:)️
یهویی به خودت میای و میبینی یکی هست که با بقیه فرق میکنه از دور احساسش میکنی وقتی نیس ناراحتی انگار یه چیزی تُ زندگیت کمه وقتایی هم که هس انگار دنیا رو بهت میدن مهم بودنشه فقط بودنش مهم نیست چند وقته باهمیم تاریخ دوستیمون مهم نیست مهم اینه که با هم شادیم در کنار هم ارومیم و این قشنگ ترین حس دنیاس اصلا ینی خود زندگی️