دیروز توی مترو دردناک ترین صحنه ی زندگیم رو دیدم من پسری رو دیدم که تنها تکیه گاهش خودش بود و حنجره ی طلاییش و دستایه هنرمندی که سیم های گیتار رو نوازش میکردن زیبایی و شکوه صدایه اون پسر وقتی که "عید امسال"تتلو رو میخوند و توی چشم هایه من نگاه میکرد باعث شد که من اشک بریزم و افسوس بخورم برایه خودم که به عنوان یک انسان کوچیک ترین توانی رو برایه حمایت از اون صدایه ناب ندارم ️