چون فصل مهربانی است
اصلا آنقدر مهربان است که با مهر می آید
با باران می ماند
با آذر می رود
جنگل های قرمز و زرد و نارنجی
بارش باران های پی در پی، غرش ابرهای سیاه
همه ی اینها قافیه ای از یک غزل عاشقانه پاییز است که باید در کنار آتش با یک استکان چای همجوار او نوش جان کرد️