درد جمعی

ما وارِثانِ دردهای بی‌شماریم…🤚🏻🖤


️

همین‌طور که از تپه بالا می‌رفتم چشمانم پر از اشک شد برای مادرم یا خودم و حتی آن فقیر بی‌خانمان گریه نمی‌کردم، برای همه گریه می‌کردم همه جا پر از درد است و ما فقط چشم‌هایمان را به رویشان می‌بندیم واقعیت این است که همه ما وحشت زده‌ایم و همدیگر را می‌ترسانیم من خودم را و مادرم مرا...️