شعری از ابتهاج: افشردن جان در کنج صبوری:
این دو بیت از هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه)، نمونهای درخشان از توانایی او در بازآفرینی مضامین کهن با حسی عمیقاً امروزی است. "صبر" در اینجا نه صرفاً تحمل، بلکه عملی جانفرسا و نابودکننده توصیف میشود که نه تنها رنج را از بین نمیبرد، بلکه خود به شکلی فعال، وجود شاعر را تحت فشار قرار میدهد. این تعبیر، مفهوم سنتی صبر را به یک تجربه درونی و تلخ، با بیانی ملموس و تاثیرگذار تبدیل میکند.
راهکار:
برای درک عمق اینگونه اشعار، به ریشههای واژگان و ایهامهای آن دقت کنید. مثلاً "افشردن جان" نشان از فشاری عمیقتر از یک صبر عادی دارد و درک این لایهها، شما را با جهان شاعر پیوند میدهد.