شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد...! خشت خشتِ ، آجر آجر پیکرم را باد برد...! من بلوطی پیر بودم پای کوه بلند؛ نیمَم آتش سوخت ، نیمِ دیگرم را باد برد...! از غزلهایم فقط خاکستری مانده به جا؛ بیت های روشن و شعله ورم را باد برد...! با همین نیمه ، همین معمولی ساده بساز؛ دیر کردی نیمه ی عاشق ترم را باد برد....!(:️