شعر های کوتاه / بهترین بیو های شعر [پیشنهادی]

خرم آن روز که بازآیی و سعدی گوید:آمدی وَه که چه مشتاق و پریشان بودم

چون تپشی هراسان در قلبم
چگونه پنهانت کنم و نمیرم؟

هر ان که جانب اهل وفا نگه دارد
خداش در همه ی حال از بلا نگه دارد

در جام من، می پیش‌تر کن ساقی امشب...

‌
ای بی نشان محض

نشان از که جویمت‌‌...؟!!

به چشمت که بی تو ز جان سیرم..

میدونی ...
ادم ها رو زخم و زخم ادم ها
را از پا در میاره . . .

کلام می شدم ای کاش،
در تکلمِ تو ..

🗯 ‌حسین منزوی

آمدمت که بنگرم ولی گریه نمیدهد امان

شرط عشق جنون است! ما که ماندیم، مجنون نبودیم...

من گنگ خواب دیده وعالم تمام کر من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش

به جان زنده دلان، سعدیا! که ملک وجود/نیرزد آنکه دلی را ز خود بیازاری

گیسوان تو پریشانتر از اندیشه ی من

 مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان.

مردی که شعر می‌فهمد!
عشق را می‌فهمد
و زن را هم.

هوای دلم ،
از وقتی که رفتی ،
ماه نیسان است هر ماه سال ...♡

شجاعت خواهد آن عاشق ؛ که باید دیده بر نابودی خود گذارد :)