شهریار: ابدیت عشق و بیپروایی بازگشت معشوق:
شهریار، شاعر پرآوازه معاصر، در این بیت به زیبایی به مفهوم عشق بیقید و شرط اشاره میکند. این "حالا چرا" که دیگر معنایی ندارد، در واقع کنایهایست از بیاثر شدن منطق و زمان در برابر عمق احساس. در ادبیات فارسی، وفاداری و انتظار عاشقانه چنان جایگاهی دارد که بازگشت معشوق، فارغ از زمان، همیشه یک موهبت ابدی تلقی میشود، گویی که عشق، هرگز تاریخ انقضا ندارد و همیشه تازه است.
راهکار:
برای درک عمیقتر این حس عمیق، پیشنهاد میشود به دیوان «حیدربابایه سلام» شهریار مراجعه کنید که سرشار از عواطف اصیل و دلنشین است و اوج احساسات شاعر را به تصویر میکشد.