شعر فروغ

فروغ فرخزاد: گستره بی‌پایان آرزوهای انسانی:

فروغ فرخزاد، شاعر جسور معاصر، در این پاره‌شعر، نه تنها از کمیت آرزوهایش می‌گوید، بلکه به کیفیت و عمق آن‌ها اشاره دارد. این «می‌خواست‌ها» فراتر از تمناهای ساده، انعکاسی از گستره نامحدود روح انسانی و تمایلش به فراتر رفتن از محدودیت‌هاست؛ حالتی که در فلسفه وجودی به عنوان «شور هستی» نیز شناخته می‌شود. این شور، همان چیزی است که به زندگی معنی می‌بخشد.

راهکار:

آرزوهای بلند، سوخت حرکت زندگی‌اند. برای مدیریت بهتر، آن‌ها را به اهداف کوچک‌تر و قابل دستیابی تقسیم کنید و از هر قدم لذت ببرید. این راهی برای تبدیل «خواستن» به «توانستن» است.