پناهگاه خیالی: راهی برای مواجهه با فقدان:
این جمله به شکلی ظریف، یکی از پیچیدهترین مکانیسمهای دفاعی روان انسان را به تصویر میکشد: رجوع به خیال و دنیای ذهنی برای مقابله با درد غیبت و فقدان. ذهن ما گاهی برای محافظت از خود، واقعیت را بازتعریف میکند تا تحملپذیرتر شود. این «پناه بردن» نشاندهنده عمق نیاز به حضور و در عین حال، توانایی شگفتانگیز بشر برای خلق امید در دل نومیدی است.
راهکار:
برای عبور از فقدان، در کنار پناه بردن به خیال، پذیرش احساسات و یافتن راههای سازنده برای ارتباط با واقعیت میتواند به تسکین پایدار کمک کند. تمرین ذهنآگاهی میتواند این فرآیند را تسهیل کند.