محبت و رنج

حکمت در محبت: غرق محنت شدن دل از چه روست؟:

این شاه بیت به زیبایی یک معضل انسانی مشترک را به تصویر می‌کشد: رنجی که گاه از محبت کردن سرچشمه می‌گیرد. در ادبیات کهن فارسی، اغلب تأکید می‌شود که اندوه ناشی از نیکی، نه از نفس عمل محبت، بلکه از انتظاراتی است که از پیامدهای آن در ذهن شکل می‌گیرد. این شعر ما را به تأملی عمیق درباره ماهیت بخشش و حکمت نهفته در روابط انسانی دعوت می‌کند؛ آیا مسئله در ذات محبت است یا در نگاه ما به آن؟

راهکار:

برای دلی آرام‌تر، محبت را بی‌چشمداشت پیشه کن. وقتی انتظار پاداش یا بازخورد نداری، دلسردی به سراغت نمی‌آید و جوهره محبت واقعی نمایان می‌شود که سرچشمه آرامش درونی است.