قُمری

نگاه گرمِ تو بر قلبِ من ، گردیده چون آوار

طوافت می کنم بنگر به چه کاری شدم وادار



تبم بالا زده ، سگ دارد آن چشمانِ بیمارت ؟

چه در سر دارد آن جادوگر مردم فریب این بار



تو باید می چشیدی درد، آن هم دردِعشقی سخت

که تا فهمی چرا قُمری ، بنالد در قفس بسیار



ز روی عادتی بوده و یا از روی لج، گویا

رسانیدی به من با شیوه هایی نو چنین آزار



شبم از نیمه بگذشته ، نه تابی مانده ، نه خوابی

برو از فکرِ من بیرون ، برو ️