غزل‌سرایی

می تراود از دلم عشقت میان جانِ من
ای بگردم دور آن لبخند تو ، ایمان من

ریشه گیرد خنده ات در فکر شیرین، خام من
عشق آخر می شود آوار در بنیان من

می رسد فریاد شیدایی و بعد از سال‌ها
نیک فالی بلکه باشد در بنِ فنجانِ من

از زمانی که تو را دیدم ، نرفت از خاطرم
آن دو مروارید بی همتاست در کیهان من

مانده ام در دام عشقت ، راه چاره مشکل است ؟
بی گناهم ای عزیز ای نسخه ی درمان من

بی قرارم همچو باران در پی آغوش بحر
در ️

دلبر
دست برآن زلف پریشان مکن
روی خوب نازت را پنهان مکن
عاشق روز اولت هرگز تو مران
جان یارت راتوبی سامان مکن..
عارف..🌷💚🌷️