اندوه مضاعف: حسرت غیبت تو در گذشته و حال:
این متن به زیبایی به پدیدهای اشاره دارد که در آن یادآوری حضور دیگران در گذشته، حسرت فقدان یک عزیز را عمیقتر میکند. روانشناسان این حالت را 'اندوه مضاعف' مینامند؛ جایی که غیبت فردی که بخش جداییناپذیری از وجود ماست، نه تنها به خودی خود دردناک است، بلکه از دست دادن لحظات بالقوهای که میتوانستیم با او تجربه کنیم نیز حسرتبار میشود. این بیان قدرتمند، اوج وابستگی عاطفی را نشان میدهد.
راهکار:
در چنین لحظاتی، به خود اجازه دهید که این احساسات عمیق را تجربه کنید. 'پذیرش غم' اولین گام برای التیام است. برای پردازش این حسرت، میتوانید خاطرات مشترک با آن عزیز را به شیوه خود گرامی بدارید، نه فقط از طریق روایت دیگران. صحبت با یک دوست یا مشاور نیز یاریگر است.