فرهاد و بیستون: رمزگشایی از سکوت تیشه در شعر پروین:
این بیت از پروین اعتصامی، نمادی از عشق افسانهای و تلاش بیوقفه فرهاد در بیستون است. در ادبیات فارسی، فرهاد نه تنها نماد عاشقی است که برای معشوق خود کوه میتراشد، بلکه تجسم ارادهای استوار در برابر ناممکنهاست. نبود صدای تیشه، نه فقط یک سکوت، که یادآور پایان یک حماسه عاشقانه یا خستگی و به خواب رفتن از پای این تلاش عظیم است.
راهکار:
برای درک عمیقتر این بیت، پیشنهاد میکنم درباره «پروین اعتصامی» و جایگاه او در شعر معاصر فارسی بیشتر بخوانید. آثار او اغلب درونمایههای اخلاقی و اجتماعی را در قالب داستانهای نمادین و مناظرههای شعری بازتاب میدهند که به اشعارش عمق ویژهای میبخشد.