اندوه بشر: تأملی در شعر هوشنگ ابتهاج (سایه):
این شعر دلنشین از هوشنگ ابتهاج (سایه)، به زیبایی عمق اندوه پنهان و فراگیر بشری را به تصویر میکشد. او این حس را بیان میکند که حتی اگر فریاد نالهای نباشد، کوهها و کمرها از سنگینی غم آگاهند. این تاکید بر عظمت اندوه درونی، یادآور این است که گاهی بزرگترین دردها، بیصدا در دلها نهفتهاند و نیاز به درکی فراتر دارند.
راهکار:
درک اینکه اندوه یک حس جهانی است، میتواند تسکیندهنده باشد. برای مدیریت این احساسات، گاهی نوشتن یا گفتگو با یک فرد مورد اعتماد میتواند راهگشا باشد؛ چون بیان، خود نوری در تاریکی غم است.