زمان و احساس

ساعت شنی دلتنگی:

این شعر به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه نبود یک عزیز می‌تواند زمان را کشدار و بی‌پایان کند. ساعت شنی، نمادی از گذر یکنواخت زمان، اینجا به مقیاسی برای سنجش "نبود" تبدیل شده و با استعاره از "گذشتن یک صحرا"، حس کشیدگی و بی‌انتهایی انتظار را ملموس می‌کند. این، بازتابی از ذهنی‌بودن درک ما از زمان است که در شرایط عاطفی عمیق، به کلی دگرگون می‌شود و درد دلتنگی را دوچندان می‌کند.