منطق دوستم درباره تمسخر: سوگیری شناختی یا مرزهای شوخی؟:
این «منطق» که کسی را مسخره نمیکنیم بلکه به خودِ مسخره بودنشان میخندیم، نمونهای ظریف از سوگیری اسناد بیرونی است. ذهن ما گاهی برای توجیه واکنشهایمان، نقص را به جای عمل خودمان، به ذات دیگری نسبت میدهد تا از بار مسئولیت یا احساس منفی ناشی از قضاوت مستقیم رها شود. این شیوه تفکر، مرز بین طنز و تمسخر را مبهم میکند.
راهکار:
برای تشخیص مرز بین شوخی و تمسخر، از قانون طلایی «آنچه برای خود نمیپسندی برای دیگران نپسند» استفاده کنید. قبل از خندیدن به نقص دیگران، یک لحظه فکر کنید که آیا خودتان دوست دارید در چنین موقعیتی مورد تمسخر قرار بگیرید یا خیر. این خودآگاهی مرز شوخی را مشخص میکند.