تخصیص زمان

مشغولیت یا اولویت؟:

این جمله به زیبایی به مفهوم «ارزش ذهنی» در روابط انسانی اشاره می‌کند. مسئله کمتر به محدودیت‌های زمانی عینی افراد مربوط است و بیشتر به میزان ارزشی که برای یک تعامل یا شخص قائل می‌شوند، و بر اساس آن زمان و توجه محدود خود را تخصیص می‌دهند. این دیدگاه، بهانه رایج «مشغول بودن» را به چالش می‌کشد و تمرکز را به سلسله‌مراتب ناگفته اهمیت در زندگی‌مان معطوف می‌سازد.

راهکار:

اگر حس می‌کنید در لیست اولویت‌ها پایین هستید، به جای تفسیر آن به عنوان مشغله، برای گفتگو درباره ارزش‌های مشترک و انتظارات متقابل قدم بردارید. چرا که این کار به شفافیت روابط و بهبود درک متقابل کمک می‌کند.