فاصله میان من و تو:
این بیت، بازیگوشی لطیفی با ساختار زبان فارسی و ترتیب ضمایر است. به جای اینکه پس از "من" و "تو" فوراً "ما" بیاید، شاعر به حضور "او" اشاره میکند که میتواند نمادی از فاصله، شخص سوم یا حتی عدم تشکیل یک "ما"ی واحد باشد. این نگاه، فراتر از دستور زبان، به تأثیری که انتخاب واژگان بر درک ما از روابط انسانی میگذارد، اشاره دارد.
راهکار:
با آگاهی از قدرت کلمات، سعی کنید در روابط خود آگاهانه از واژگانی استفاده کنید که حس وحدت و 'ما' بودن را تقویت میکند. زبان فقط ابزاری برای بیان نیست، بلکه سازنده واقعیت ماست.