تهی‌گرایی

تأمل بر هیچ: شعری از ژرفای پوچی:

این شعر با تکرار هنرمندانه واژه «هیچ»، نه تنها به پوچی و تهی بودن اشاره دارد بلکه آن را به حضوری قدرتمند و فراگیر تبدیل می‌کند. این تکرار، حس بی‌معنایی و جستجوی بی‌نتیجه در جهانی که خود «هیچ» است را به اوج می‌رساند و عمق یأس فلسفی را به زیبایی منعکس می‌کند.

راهکار:

برای مقابله با حس پوچی، کوچکترین انتخاب‌ها و لحظات روزمره را با دقت بیشتری تجربه کنید. معنا اغلب در جزئیات نهفته است، نه در جستجوی‌های بزرگ.