سکوت و سایه قضاوت:
این گفته به پدیدهای روانشناختی اشاره دارد که در آن سکوت به جای بیمعنایی، خود محملی برای تفسیر و قضاوت افکار درونی میشود. این مسئله ریشه در نظریه اِسناد دارد که نشان میدهد چگونه انسانها در غیاب اطلاعات کامل، سعی در نسبت دادن انگیزهها و افکار به دیگران میکنند و گاه سکوت را با پیشداوریهای خود پر میکنند.
راهکار:
در چنین محیطهایی، مهم است که ارزش و اعتبار قضاوتها را بسنجید. به جای نگرانی از برداشتهای نادرست، روی شفافسازی خودتان و ارتباط مؤثر تمرکز کنید، چرا که تنها شما از نیت واقعی افکارتان آگاهید.