تابش نبودن

بعد از اتفاق:

شاعر با توصیف حالتی بینِ عصبانیت و بی‌تفاوتی، به مخاطبِ خود، حسِ عمیقِ بعدِ یک اتفاقِ تلخ را القا می‌کند. این حسِ «نبودن»، نه از غمِ نابودی، که از نوعی مُردگیِ روحی ناشی می‌شود. نویسنده، در حسِ «نبودنِ» خود، غرق در «درد_دل» است. 

راهکار:

برای بیانِ حسِ سردی و غمِ پس از یک اتفاق تلخ، سعی کنید از جزئیات بیشتر استفاده کنید. مثلا به جایِ "نخندیدم" بنویسید "خنده‌هایم‌ گُل می‌پاشند، اما رنگِ آن‌ها مُرده است." این‌کار به خواننده اجازه می‌دهد تا درک عمیق‌تری از احساسِ شما پیدا کند و حسِ شما را واقعی‌تر نشان می‌دهد. به عبارتی، استفاده از "تفاوت"، انگیزه بیان حس را افزایش می‌دهد.