وقتی قلب میگرید و چشم نمیبارد: فرسودگی هیجانی:
این متن به زیبایی تضاد عمیق درد هیجانی را به تصویر میکشد: تخریب درونی (قلبی که «گریه میکند») در برابر ناتوانی بیرونی از بیان آن (چشمان حتی نم هم ندارد). این حالت که گاهی به آن «نومیدی آموختهشده» یا فرسودگی هیجانی نیز میگویند، نشانهای از رسیدن به مرزهای تحمل روحی است، جایی که بدن برای محافظت از خود، مکانیسمهای رهایی طبیعی را متوقف میکند. این خود نوعی فریاد خاموش است.
راهکار:
در چنین مواقعی، پیدا کردن راههای جایگزین برای ابراز احساسات، مانند نوشتن، نقاشی، یا صحبت با یک دوست مورد اعتماد میتواند بسیار کمککننده باشد. این کار به تخلیه فشار درونی و پیشگیری از قفل شدن احساسات کمک میکند.