سقوط از اوج

قله‌ای که ویرانه شد:

این جمله کوتاه، پارادوکس جالبی را مطرح می‌کند: رسیدن به اوج، گاهی می‌تواند مقدمه تباهی باشد. این ایده در فلسفه و ادبیات کلاسیک فارسی، از جمله در آثار سعدی و حافظ، به کرات دیده می‌شود که قدرت و شکوه بی‌بنیاد، محکوم به فناست. به‌جای تمرکز صرف بر قله، به استحکام مسیر و بنیادهای رسیدن به آن بیندیشید.

راهکار:

برای ساختن اوجی پایدار، همواره به این فکر کنید که آیا مسیرتان با ارزش‌هایتان همسوست؟ یک ارزیابی منظم از اهداف و روش‌ها، مانع تباهی‌های ناخواسته می‌شود.