شروع قصه

یکی بود، یکی نبود، و یک عشق بی‌فرجام:

عبارت آشنای «یکی بود یکی نبود» که معمولاً آغازگر قصه و حکایات با پایان خوش است، اینجا هوشمندانه تبدیل به دریچه‌ای برای بیان یک احساس عمیق و شاید تلخ شده است. این شیوه، قدرت کلمات و ظرفیت زبان فارسی را در آمیزش سنت و عواطف شخصی به زیبایی نشان می‌دهد. این تناقض شیرین، خود داستان دیگری است که شایسته تأمل است.

راهکار:

در مواجهه با عشق یک‌طرفه، ابتدا احساسات خود را بپذیرید. نوشتن یا گفت‌وگو با یک دوست مورد اعتماد می‌تواند به پردازش و التیام این عواطف کمک کند. یادتان باشد هر حسی، گذران است و شما از آن عبور خواهید کرد.