غادة السمان، نویسندهی برجستهی سوری، استاد گره زدن مفاهیم بزرگ و انتزاعی به احساسات عمیق و شخصی است. در همین سطر کوتاه، او «شب» را که نماد ابدیت و تنهایی است، به «زخم» که یک درد فیزیکی و قابل لمس است تشبیه میکند. این تصویرسازی قدرتمند، باعث میشود مخاطب سنگینی یک اندوه بیانتها را با تمام وجود حس کند.