شعر صائب

صائب: حرص در پیری، جوانی دوباره:

صائب تبریزی در این بیت به یک پارادوکس عمیق در طبیعت انسان اشاره می‌کند: برخلاف انتظار که با افزایش سن، تمایلات مادی فروکش کنند، حرص و ولع می‌تواند حتی "جوان‌تر" و شدیدتر شود. این مشاهده روانشناختی، گویای پیچیدگی نفس بشر است که چگونه در برابر زوال جسمانی، قدرت تمنای خود را حفظ می‌کند.

راهکار:

این شعر یادآوری می‌کند که میل و حرص در هر سنی می‌تواند خود را نشان دهد. با خودآگاهی و تمرین ذهن‌آگاهی، می‌توان بر این تمایلات نظارت کرده و اجازه نداد که بر آرامش درونی غلبه کنند. توجه به این نکته کمک می‌کند تا در هر مرحله از زندگی، تعادل روحی را حفظ کنیم.