هوشنگ ابتهاج و صبر جانکاه:
هوشنگ ابتهاج در این بیت به گونهای از صبر اشاره دارد که نه تنها تحمل نیست، بلکه فراتر از آن، نوعی فشار روحی طاقتفرسا و جانکاه است. این برداشت عمیق، مفهوم رایج صبر را که اغلب با آرامش و تسلیم همراه است، به چالش میکشد و بُعدی از رنج فعال را در آن آشکار میسازد که کمتر مورد توجه قرار میگیرد.
راهکار:
گاهی صبر کردن، بیش از حد توان، میتواند به فرسایش روحی منجر شود. تمایز بین «صبر سازنده» و «تحمل فرساینده» برای حفظ سلامت روان حیاتی است؛ صبری که توام با آگاهی و تلاش برای تغییر باشد، با صبری که تنها به سکون و رنج میانجامد، تفاوت دارد.