رنج ناگفته

رنج ناگفته: عمق دردی که خواهان شنیده شدن است:

این عبارت به شکل عمیقی بار اندوه پنهان را به تصویر می‌کشد. اغلب اوقات، وقتی رنج درونی ما بسیار عمیق است، ناخودآگاه آرزو می‌کنیم که این درد به شکلی فیزیکی آشکار شود، گویی می‌خواهیم آن را برای دیگران یا حتی خودمان ملموس و غیرقابل انکار کنیم. این یک پاسخ روانشناختی رایج به پریشانی‌های عمیق عاطفی است، جایی که ذهن به دنبال مجرایی ملموس برای بیان دردهای ناملموس است.

راهکار:

بیان احساسات، حتی به شیوه‌های خلاقانه (مثل نوشتن یا هنر)، می‌تواند بار روانی را کاهش دهد. این کار به ذهن فرصت می‌دهد تا با رنج کنار بیاید و آن را پردازش کند، و دریچه‌ای برای التیام می‌گشاید.