خوشبینی: خنده در انتهای دنیا:
این شعر یادآور فلسفه پوچگرایی است، اما با چرخشی امیدبخش. در دل پوچی، دعوت به خنده نوعی پذیرش و در عین حال، مقاومت در برابر بیمعنایی است. گویی شاعر میگوید: حتی اگر پایانی وجود داشته باشد، باز هم دلیلی برای شادی هست.
راهکار:
به یاد داشته باشید، حتی در سختترین شرایط هم، حفظ امید و نگرش مثبت میتواند به شما کمک کند تا با چالشها روبرو شوید. خنده در اوج ناامیدی، نوعی مقاومت است.