وصال نهایی

عباس معروفی: فراتر از تکیه، نیاز به آغوش ابدی:

این برش از دیالوگ، که به ظرافت طبع عباس معروفی مزین است، به شکلی استادانه عمیق‌ترین لایه‌های نیاز انسانی به نزدیکی و یگانگی را به تصویر می‌کشد. تفاوت از «تکیه» به «آغوش و مرگ در آن»، نشان‌دهنده‌ی گذار از تمنای حمایت به آرزوی وصال نهایی و رهایی از بار هستی است؛ مفهومی که اغلب در ادبیات عرفانی نیز ریشه‌های عمیق دارد و به دنبال هم‌ذات‌پنداری کامل می‌گردد.