نثر آهنگین

نرسیدن دست‌ها: نمادی از جدایی در ادبیات فارسی:

این جمله کوتاه، نمونه‌ای ظریف از کاربرد «مجاز مرسل» در ادبیات فارسی است. در اینجا «دست‌ها» نمادی از توانایی برقراری ارتباط، تلاش یا حتی لمس است. نرسیدن دست‌ها، فراتر از یک اتفاق فیزیکی، عمق ناتوانی و جدایی عاطفی را به زیبایی بیان می‌کند و بار معنایی جمله را دوچندان می‌سازد.

راهکار:

وقتی کلمات یاری نمی‌کنند، از نمادها و مجازها برای بیان احساسات عمیق‌تر استفاده کنید. این کار به نوشته‌های شما بعد هنری و ماندگاری بیشتری می‌بخشد.