مستی و هشیاری

مستی چشم معشوق در شعر فارسی: فراسوی هشیاری:

این بیت کهن از شعر فارسی به زیبایی مفهوم «مستی» را فراتر از حالت جسمانی آن می‌برد. در ادبیات عرفانی ما، «چشم مست» معشوق نمادی از تجلی الهی است که رسم «هشیاری» دنیوی را برمی‌دارد و سالک را به وادی شور و بی‌خویشتنی معنوی می‌کشاند؛ حالتی که والاتر از عقل صرف دانسته می‌شود.

راهکار:

برای درک عمیق‌تر چنین اشعاری، به نمادگرایی و استعاره در ادبیات فارسی توجه کنید. این کلید گشایش معنای پنهان بسیاری از مفاهیم عرفانی است.