معمای قضاوت: وقتی خدا شاهد است، داور کیست؟:
این جمله، باریکبینی جالبی درباره تضاد بین "دانش الهی" و "قضاوت انسانی" را به نمایش میگذارد. در فرهنگهای مختلف، وقتی افراد احساس میکنند ناعدالتی رخ داده، اغلب به قدرت والاتری پناه میبرند تا شاهد و داور اعمال باشند. این نگاه، اهمیت عدالت فردی و اجتماعی را در غیاب داور زمینی پررنگ میکند.
راهکار:
در مواجهه با چنین پرسشهایی، به جای انتظار برای قاضی بیرونی، قدرت قضاوت درونی و وجدان خود را فعال کنید. گاهی بزرگترین داور، آگاهی ما از اعمال خودمان است.